Nunca parar

Tentando continuar esta série, que escrevi no início do blog.

O andarilho montou acampamento em um ponto alto, próximo a uma cidade, sob a sombra de uma árvore. Releu seus pergaminhos, praticou os rituais mais simples. Tinha consciência de que deveria recuperar sua prática perdida.

Esta recuperação não foi fácil. Anos de desleixo não se recuperam em alguns meses. Mas a proximidade da cidade era um fator novo, que permitia variações nas fórmulas dos ritos e levavam o andarilho a explorar faces de sua cultura até então desconhecidas para ele.

Também tornou-se inevitável a interação com as pessoas da cidade, e esta interação foi o que mostrou ao andarilho novas possibilidades. Ele buscou conhecer pessoas, criou alguns laços de amizade e seus ritos o ajudaram bastante nesta parte.

Era o que o andarilho precisava, era o que ele queria encontrar na caravana e ela não o deu: uma mudança grande. E a mudança só foi possível após todo o trauma causado pela temporada junto à caravana.

Na cidade, não era mais conhecido como andarilho, mas como forasteiro, pois poucos conheciam seu nome e ele próprio não considerava necessário que conhecessem.
Neniam Halti

La iranto kampadis en alta loko, proksime al unu urbo, sub ombro de arbo. Relegis liajn pergamenojn, praktikis la plej simplajn ritojn. Li havis konscion, ke li devis ripari lian perditan praktikon.

Tio riparo ne estis facila. Jarojn de malzorgemo oni ne povas ripari en monatoj. Sed la baldaŭeco al la urbo estis nova faktoro, kio permesis variojn en la formuloj de la ritoj kaj kondukis la iranto je esplori vidaĵojn de lia kulturo ĝis tiam nekonataj al li.

Ankaŭ neevitebla estis la interparolo kun la ulo de la urbo. Kaj tio interparolo montris al iranto novajn eblojn. Li provis koni la ulojn, kreis kelkajn ligojn de amikeco kaj liaj ritoj sufiĉe helpis lin en tio momento.

Estis tio, kion iranto serĉis, kion li volis trovi en la karavano, sed ĝi ne donis lin: granda ŝanĝo. Kaj la ŝanĝo estis ebla nur poste la tuta traŭmato, kio estis kaŭzita per la tempo, dum kio li estis apud la karavano.

En la urbo, li ne pli estis konata kiel iranto, sed kiel aliandano, ĉar malpli da urbano konis lian nomon, kaj li mem ne konsideris necesa, ke ili ĝin konis.

Comentários

Postagens mais visitadas deste blog

Enquanto isso, no lustre do Castelo...

Teclado Brasileiro Nativo (parte um)